مدح و ولادت امام رضا علیه‌السلام
مریـض آمـده امــا شـفــا نمـی‌خـواهــد قسم به جان شما جز شما نمی‌خواهد برای پیـش تو بودن بهانه‌ای کافی‌ست بهشت لطف کــریمان بها نمی‌خواهد دلیل ناله‌ی من یک نگاه محبوب است وگرنه درد غـلامـان دوا نمی‌خـواهد فــقــیــر آمدم و دلـشـکـسـته پـرسـیدم: مگر که شاه خراسان گدا نمی‌خواهد؟ هـمـین قدر که غـباری بر آستان باشد رواست حاجت عاشق، دعا نمی‌خواهد تـو آشـنـای خـدایـی، کـدام رهـگـذری در این جهان غریب آشنا نمی‌خواهد؟ بـبـین به گـوشـه‌ی صحنت پـناه آوردم مگـر کـبـوتـر آواره جـا نمی‌خواهد؟ به حکم آنکه «علیک الرفیق ثم طریق» دلم بدون رضا (ع) کربلا نمی‌خواهد خدا مرا به طواف تو مـبـتلا کرده‌ست طواف کعبه بخواهم، خدا نمی‌خواهد نگـفـتـه است، حـیـا کرده شاعـرت آقا نگفته است، نه اینکه عبا نمی‌خواهد |